Verslaving is een toestand waarin iemand lichamelijk en/of geestelijk van een middel of gewoonte afhankelijk is, en diegene dit middel of gewoonte  niet, of heel moeilijk los kan laten. Het gedrag van de persoon is voornamelijk gericht op het verkrijgen en innemen van het middel, of het handelen naar de gewoonte, ten koste van de meeste andere activiteiten. Als het lichaam dit middel of gedrag moet loslaten kunnen er ernstige ontwenningsverschijnselen optreden bij deze persoon.

De meest voorkomende middelenverslavingen zijn alcohol en/ of drugsverslavingen. Daarnaast kunnen bepaalde gedragingen ook erg verslavend werken zoals gokken, gamen, eten en zelfs sporten…

Bij een verslaving gaat het niet zozeer om hoeveel je gebruikt of hoe vaak je bepaald gedrag stelt, maar wel om het controleverlies wat je ervaart. Als je blijft doorgaan met bepaald gedrag, ondanks dat het schade met zich meebrengt zowel op lichamelijk, fysiek, sociaal, emotioneel en zelfs spiritueel vlak kan je spreken van een verslaving.

Heb je vermoedens dat je kind kampt met een verslavingsprobleem zoek dan hulp. Denk niet dat het probleem vanzelf over gaat, vaak wordt een verslaving omwille van de progressieve aard enkel erger.  De eerste stap is de erkenning van het probleem. Als je kind zelf erkent dat het een probleem heeft, ben je vaak al een heel eind op de goede weg.

Afhankelijk van de aard en de ernst van het probleem zullen we samen op zoek gaan naar een aanpak die best werkt voor u en uw kind en die meest kans van slagen biedt om een verslaving aan te pakken.  Soms kan dat door ambulante therapie te volgen, soms zal een opname echter meer aangewezen zijn.

Vaak zal je zien dat verslaving in jullie familie zit. Erfelijkheid speelt hierbij een rol. Heb je zelf een verslaving of is je partner of een ander familielid verslaafd, dan is de kans groter dat je kind dit ook kan ontwikkelen. Dit hoeft echter niet noodzakelijk zo te zijn. Preventie en voorlichting kan beschermend werken. Naast erfelijkheid is de context namelijk medebepalend of iemand al dan niet een verslaving zal ontwikkelen.  Zo kan opvoeding, maar ook schoolcontext en bepaalde levensgebeurtenissen ervoor zorgen dat iemand met een verslavingsgevoeligheid ook daadwerkelijk een verslaving gaat ontwikkelen of juist niet. Primair wordt verslaving gezien als een ziekte  en is het geen symptoom van een onderliggend probleem. In heel wat wetenschappelijk onderzoek wordt uitgelegd waarom verslaving wordt gezien als ziekte, echter het laatste is hierover nog niet gezegd.